flamengol.net

W 1980 roku zorganizowano rozgrywki przez nowo zaprzysiężony nowy zarząd w CBF na czele z Giulite Coutinho. Rozgrywki rozpoczęto zaraz po zakończeniu sezonu 1979, kiedy to mistrzostwo zdobyło Internacional, który nie doznało żadnej porażki.

W 1979 roku Flamengo zostało wyeliminowane przez Palmeiras. Po zdobyciu trzeciego mistrzostwa stanowego, Flamengo odpadło w 1/8 przegrywając na Maracanã aż 1:4. Na początku roku 1980 o sile klubu stanowił tacy zawodnicy jak Zico, Raul, Júnior, Rondinelli, Carpegiani, Andrade, Adílio, Tita, Júlio César czy Toninho Baiano. Zespół po konflikcie z trenerem Cláudio Coutinho opuścił Cláudio Adão, który został wypożyczony do Botafogo. Drużynę wzmocnili Marinho, Carlos Alberto, Carlos Henrique i Reinaldo.

Bardziej rozszerzone rozgrywki zostały podzielone na dwa moduły: Złoty (coś w rodzaju pierwszej ligi) oraz Srebrny, oba składały się z 40 zespołów. W drugim etapie cztery najlepsze zespoły z Modułu Srebrnego miały prawo wziąć udział w rozgrywkach Modułu Złotego. Tak, więc teoretycznie 80 zespołów miało szanse na mistrzostwo jednak w praktyce o mistrzostwo walczyło 44 drużyn. W pierwszej fazie zespoły były podzielone na cztery grupy po dziesięć zespołów. Flamengo znalazło się w grupie m.in. z Santosem, Internacionalem i Náutico.

Początek w wykonaniu Flamengo był zachęcający. Fla odniosło przekonując zwycięstwo nad Santosem (1:0 na Morumbi) i Internationalem (1:0 na Maracanã), po bramkach Zico. Jednak eufonia nie trwała zbyt długo. W następnym meczu Flamengo poniosło niespodziewaną porażkę na Maracanã z Botafogo-PB (1:2). W kolejnych meczach było już lepiej i zespół wygrał z Mixto (2:0) i Ferroviário (2:1) oraz zremisował z São Paulo-RS (0:0) i Náutico (2:2). W następnej kolejce Flamengo wysoko wygrało z Itabaiana (5:0), a cztery bramki zdobył Zico. Pomimo wysokiej wygranej było jasne, że zespół musi wzmocnić linię ofensywy.

W między czasie, kiedy do Vasco z Barcelony wrócił Roberto Dinamite, to Flamengo pozyskało z Monterey-MEX napastnika Nunesa. Przybycie Nunesa sprawiło, że ciężar zdobywania bramek nie spoczywał już tylko na barkach Zico. Nunes swoją pierwszą bramkę zdobył w zremisowanym meczu z Ponte Preta (2:2). Flamengo pierwszą fazę rozgrywek zakończyło na drugim miejscu z dorobkiem 13 punktów (5 wygranych, 3 remisy i 1 porażka).

W drugim etapie zespoły zostały podzielone na osiem grup po cztery kluby. Przeciwnikami Flamengo było Santa Cruz, Bangu i Palmeiras. W pierwszym meczu Rubro-Negro zremisowali z Santa Cruz (0:0). W następnym spotkaniu Flamengo zagrało na Maracanã z Palmeiras, a kibice żądali zemsty za porażkę w 79. Fla rozegrało najlepszy mecz w sezonie, nie dali żadnych szans podopiecznych Oswaldo Brandão i rozgromili rywala aż 6:2, co ucieszyło 70 tys. publiczność. Rozpędzone Flamengo dwa razy wygrało Bangu (2:1 i 3:0) oraz raz z Santa Cruz (2:1), a ciężki mecz z Palmeiras na Morumbi zakończył się remisem 2:2. W tych meczach błyszczał Tita. Flamengo z 10 punktami zajęło 1 miejsce w grupie (4 wygrane, 2 remisy).

W kolejnym etapie 16 klubów podzielono na 4 grupy, po 4 kluby w każdej grupie. Do 1/2 finału awansowali zwycięzcy grup. Rywalami Flamengo był Santos, Ponte Preta i Desportiva-ES. Pierwszy mecz rozegrano na Maracanã, a rywalem było capixaba. Flamengo pewnie wygrało 3:0 po trzech bramkach Zico i trzech asystach Nunesa. W następnym spotkaniu zespół zagrał z Ponte Preta i zremisował na Campinas (1:1), Nunes uratował Fla od porażki. Decydujący mecz o awansie do półfinału został rozegrany na Maracanã, a przeciwnikiem był Santos. W obecności 110 tys. fanów Flamengo zagrało agresywnie i nie dało szans rywalom wygrywając 2:0, obie bramki strzelił Zico.

W półfinale Flamengo zagrało z Coritibą, które wyeliminowało Corinthians, Botafogo i Grêmio. Coxa wówczas było jednym z najlepszych drużyn w historii, niepokonany w domu i półfinalista mistrzostw z 1979 roku. Dodatkowo problemem we Flamengo był brak kontuzjowanego Carpegianiego. W meczu w Kurytybie, Fla wygrało 2:0, a obie bramki zdobył Zico. O awansie do finału zadecydował mecz na Maracanã. Flamengo nie mogło przegrać różnicą dwóch bramek, ale nikt nie wierzył, że Coxa jest wstanie odrobić straty z pierwszego meczu. Po zaledwie 30 minutach gry Coritiba prowadziła 2:0 i kibice byli zdumieni. Co gorsza Zico i Júlio César odnieśli kontuzje już na początku meczu. Kibice przewidując najgorsze zaczęli z całych sił dopingować swój zespół. Doping poskutkował, a w grze Flamengo zaszły zmiany. Jeszcze przed przerwą dwie bramki zdobył Nunes oraz sensacyjnego gola zdobył Carlos Alberto. W drugiej połowie tempo spotkania się zmniejszyło. Flamengo zdobyło kolejną bramkę a jej strzelcem był Anselmo. Coxa atakowała, ale bez skutku. Ostatecznie spotkanie zakończyło się wygraną Flamengo 4:3. Przeciwnikiem w finale będzie silne Atlético Mineiro, z Reinaldo, Cerezo, Luizinho, Palhinha, Éderem i Chicão.

Wszyscy z niecierpliwością czekali na finał. W pierwszym meczu na Mineirão, Flamengo zagrało bez kontuzjowanych Zico i Júlio César, ale do składu wrócił Carpegiani. Zespół przetrwał ciśnienie Atlético Mineiro wspieranego przez 90 tys. fanów. Pomimo dzielnej postawy Flamengo przegrało 1:0 po bramce Reinaldo. Na dodatek Fla straciło Rondinelliego, który został uderzony łokciem w twarz i doznał złamania kości policzkowej.

W rewanżu na Maracanã było 154.355 tys. kibiców i został pobity rekord frekwencji. Manguito zastąpił kontuzjowanego Rondinelliego, który przebywał w szpitalu. Flamengo musiało wygrać. Kibice mocno dopingowali swój zespół i już w szóstej minucie gola na 1:0 zdobył Nunes. Jednak zaledwie kilka minut później wyrównał Reinaldo. Gra stała się agresywna. Atlético Mineiro stwarzało więcej szans, jednak popełniało błędy przez swój pośpiech. Pod koniec pierwszej połowy Flamengo ponownie wróciło do gry. Rzut wolny wykonuje Júnior, który podaje do Zico, a ten zdobywa bramkę na 2:1. W drugiej połowie Fla kontrolowało przebieg meczu jednak chwilę nieuwagi wykorzystał Reinaldo, który zdobył swojego drugiego gola w meczu. Po doprowadzeniu do remisu Atlético zaczęło się bronić. Reinaldo skarżył się na błędy arbitra i został wyrzucony z boiska. Flamengo zwietrzyło swoją szansę. W 82 minucie Nunes przeprowadził akcje spotkania. Nunes ma piłkę na lewej stronie, próbuje dośrodkować, ale piłka trafia w obrońcę Silvestre i wraca do napastnika Flamengo, który dalej dryblował. W środku wolny był Zico i domaga się piłki, jednak Nunes mu nie podaje i zdecydował się na strzał z ostrego konta, a piłka wpadła do siatki bramki João Leite. Flamengo 3:2 Atlético Mineiro. Kibice szaleją. Osłabione Atlético nie miało sił na odpowiedź. Dodatkowo w końcówce z boiska został wyrzucony Chicão.

Spotkanie się kończy a Flamengo zdobyło mistrzostwo. Coutinho, który zdobył trzy mistrzostwa Rio de Janeiro teraz też ma Brasileiro.

Bohater: Nunes jego dwie bramki w finale były kluczowe, najlepszy zawodnik końcówki sezonu.

Najlepszy zawodnik: Zico, zawsze był decydujący w kluczowych momentach.

Najlepszy strzelec zespołu: Zico 21 bramek.

Ciekawostki: Roberto Dinamite prawie wzmocnił Flamengo. Roberto odchodząc z Barcelony zaakceptował ofertę Flamengo, ale Vasco które obawiało się przejścia idola do odwiecznego rywala zdecydowało udać się do Hiszpanii, aby spróbować odwrócić transakcje. Vasco było gotowe nawet udać się do sądu, aby walczyć o swojego byłego zawodnika. Flamengo wolało zrezygnować z tego transferu i pozyskało Nunesa. Roberto ostatecznie wrócił do Vasco, gdzie kontynuował swoją dobrą grę, ale Nunes stał się kluczowym strzelcem i bożyszczem kibiców Flamengo.

Bramka: Druga bramka Nunesa w meczu z Atlético-MG. Gol, który dał Flamengo pierwsze historii mistrzostwo Brazylii. Do dzisiaj jest to jedna z najważniejszych bramek w historii klubu.

Najlepszy mecz: Flamengo 6:2 Palmeiras (13.04.1980). Zawodnicy i fani zapowiadali przed spotkaniem rewanż za porażkę 4:1 z 1979 roku, po którym niektórzy piłkarze Palmeiras pokazywali żartobliwe gesty wobec fanów Flamengo. Palmeiras miał praktycznie taki sam skład jak przed rokiem, zmienił się tylko trener, co zwiększało pragnienie zwycięstwa. Flamengo zagrało agresywnie i nie dało szans rywalowi. Po pierwszej połowie było 5:0 po bramkach Tita, dwóch Zico, Toninho i ponownie Tita. Flamengo zrelaksowane wysokim prowadzeniem straciło dwie bramki, ale wynik ustalił Nunes. Zemsta została wykonana.

Zespół: Raul, Toninho, Manguito, Marinho, Júnior; Andrade, Carpegiani (Adílio), Zico; Tita, Nunes, Júlio César (Carlos Alberto).

Rezerwa: Cantarele, Hélio dos Anjos, Rondinelli, Nelson, Vítor, Reinaldo, Anselmo, Carlos Henrique.

Trener: Cláudio Coutinho.

Prezydent: Márcio Baroukel de Souza Braga.