flamengo.com.pl

Ogłoszony w poniedziałek nowym trenerem Flamengo, Tite rozpoczął pracę w Ninho do Urubu we wtorek. 62-letni szkoleniowiec przejął klub po spędzeniu sześciu i pół roku na stanowisku selekcjonera reprezentacji Brazylii. Dzięki niemu Rubro-Negro po 23 latach ponownie mają trenera, który prowadził Canarinhos na Mistrzostwach Świata. Ostatnim był Zagallo w 2000 roku, dwa lata po zdobyciu tytułu Wicemistrza Świata we Francji w 1998 roku.

Tite rozpoczął pracę we Flamengo 10 miesięcy po Mistrzostwach Świata w Katarze w 2022 roku, na których reprezentacja Brazylii odpadła w ćwierćfinale, przegrywając w serii rzutów karnych z Chorwacją. Teraz Rubro-Negro mają sześciu trenerów, którzy prowadzili Canarinhos w walce o tytuł Mistrza Świata, ale obecny szkoleniowiec jest drugim, który objął klub tuż po pracy z reprezentacją. Przed nim zrobił to tylko Cláudio Coutinho w 1978 roku, miesiąc po Mudnailu, który odbył się w Argentynie.

Fot. Tite, Telê Santana i Zagallo zostali trenerami Flamengo po Mistrzostwach Świata. Źródło: Infoesporte

OTO KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA PRACY KAŻDEGO Z TYCH TRENERÓW

FLÁVIO COSTA

Pierwszym, który poszedł tą drogą, był historyczny Flávio Costa, trener, który prowadził Flamengo najwięcej razy w historii (777 meczów w pięciu okresach) i pierwszy, który zdobył z klubem trzykrotnie z rzędu Campeonato Carioca. W 1950 roku prowadząc reprezentację Brazylii zdobył Wicemistrzostwo Świata, a w drugiej połowie tego roku trenował Vasco. Sześć miesięcy po Mundialu wrócił do Rubro-Negro.

Fot. Flávio Costa w hołdzie złożonym przez Flamengo. Źródło: Reprodukcja

Jego wyniki były dobre: przez dwa lata miał skuteczność wynoszącą 70,9% w 98 meczach, ale nie zdobył znaczących sukcesów. Mimo że pięciokrotnie triumfował w Campeonato Carioca prowadząc Flamengo, w swoim trzecim okresie zdobył tylko dwa Torneios Início i trofea meczów towarzyskich podczas licznych tournée, które odbywały się w tym czasie, zarówno w Brazylii, jak i poza nią. Jego drugi debiut we Flamengo po Mistrzostwach Świata to była wygrana 5:2 nad Portuguesą-SP na stadionie Maracanã w ramach Torneio Rio-São Paulo w 1951 roku.

AYMORÉ MOREIRA

Kolejnym trenerem był Aymoré Moreira, który został zatrudniony przez Flamengo pięć lat po zdobyciu Mistrzostwa Świata w 1962 roku na Mundialu w Chile. Po pracy w São Paulo, Portuguesie i Palmeiras, przybył do Rubro-Negro w 1967 roku. Miał jednak najkrótszy okres i niezbyt udany: poprowadził zespół tylko przez 15 meczów, osiągając zaledwie 36,6% skuteczności i nie zdobył żadnego tytułu. Jego debiut to przegrana 1:2 z Botafogo na stadionie Maracanã w Campeonato Carioca w 1967 roku.

ZAGALLO (CZĘŚĆ 1)

Mimo że z Aymoré nie wyszło, pięć lat później Flamengo postawiło na innego Mistrza Świata i zatrudniło Zagallo w 1972 roku, po jego triumfie na Mistrzostwach Świata w Meksyku w 1970 roku. Zagallo wcześniej prowadził Fluminense, zanim wrócił do Gávea, gdzie był zawodnikiem, na pierwszy z trzech swoich okresów jako trener Rubro-Negro.

Fot. Zagallo podczas Mistrzostw Świata w 1970. Źródło: Mario De Biasi/Mondadori via Getty Images

Debiut Zagallo nie był udany: zremisowano 1:1 z Botafogo na stadionie Maracanã w meczu towarzyskim. Jednak jego początki jako trenera w klubie były dobre: przez dwa lata osiągnął skuteczność wynoszącą 60,9% w 132 meczach i zdobył Campeonato Carioca w 1972 roku (zdobył również Taças Guanabara, pierwszy etap rozgrywek stanowych, w latach 1972 i 1973). Co więcej, w 1973 roku młody Zico zaczął się rozwijać pod jego okiem.

CLÁUDIO COUTINHO

Czwarty na liście był Cláudio Coutinho, który zaledwie miesiąc po zajęciu trzeciego miejsca na Mistrzostwach Świata w 1978 roku w Argentynie, wrócił do Flamengo, aby zapisać się w historii klubu. Jeśli jego pierwszy okres trenerski był mało spektakularny, to w swoim drugim okresie zdobył swoje pierwsze oficjalne tytuły i został uznany za odpowiedzialnego za skompletowanie zespołu Rubro-Negro, który zdominował brazylijski futbol na początku lat 80.

Fot. Cláudio Coutinho jako trener Flamengo. Źródło: Reprodukcja

Jego drugi debiut był udany: zwycięstwo 2:0 nad Atlético Mineiro w meczu towarzyskim na Mineirão w 1978 roku. W ciągu nieco ponad dwóch lat osiągnął skuteczność 79,7% w 188 meczach i zdobył wiele sukcesów. Zapisał się w historii, prowadząc Flamengo do zdobycia pierwszego Campeonato Brasileiro w 1980 roku i trzykrotnie zwyciężając w Campeonato Carioca w 1978 roku oraz w obu edycjach w 1979 roku (zdobył także Taças Guanabara w 1978, 1979 i 1980 roku oraz Taça Rio, drugi etap rozgrywek stanowych, w 1978 roku).

ZAGALLO (CZĘŚĆ 2)

Stary Wilk powrócił do Flamengo dziesięć lat po swoich drugich Mistrzostwach Świata w 1974 roku w Niemczech, gdzie doprowadził Brazylię do 4. miejsca po odpadnięciu w drugiej rundzie, kiedy system rozgrywek był inny. Po swoim powrocie do Gávea pracował już wcześniej w Botafogo, Vasco, Al-Hilal oraz jako selekcjoner reprezentacji Kuwejtu i Arabii Saudyjskiej. Nie powtórzył jednak swojego wcześniejszego sukcesu. W ciągu niespełna roku prowadzenia drużyny miał skuteczność 63,5% w 74 meczach i nie zdobył tytułów, z wyjątkiem triumfu w Taça Guanabara w 1984 roku. Jego powrót na stanowisko trenera miał miejsce w zwycięstwie 2:0 nad Botafogo-PB w towarzyskim meczu na stadionie Almeidão.

TELÊ SANTANA

Sukcesu swoich poprzedników nie powtórzył Telê Santana, uważany za jednego z najwybitniejszych trenerów brazylijskiej piłki nożnej, mimo że nie poprowadził Canarinhos do triumfu w Mistrzostwach Świata w dwóch turniejach, w których był selekcjonerach w 1982 roku (5. miejsce, eliminacja w drugiej rundzie, gdy system rozgrywek był inny) i w 1986 roku (5. miejsce, odpadnięcie w ćwierćfinale). Do Flamengo trafił w 1988 roku, dwa lata po swoim drugim Mundialu w Meksyku i po pracy w Atlético Mineiro.

Fot. Telê Santana obok Sócratesa i Zico w reprezentacji Brazylii w 1982 roku. Źródło: Arquivo/Estadão Conteúdo

Debiut trenera był obiecujący: zwycięstwo 5:1 nad Guarani na stadionie Brinco de Ouro w Campeonato Brasileiro w 1988 roku. Jednak jego okres pracy we Flamengo był krótki i dyskretny, pomimo dobrej skuteczności: 72,2% w 63 meczach. W Gávea, Telê Santana pracował tylko pod koniec kariery Zico, największego idola w historii klubu, którego wcześniej prowadził jako selekcjoner reprezentacji Brazylii. Nie zdobył znaczących tytułów, wygrywając jedynie Taça Guanabara w 1989 roku.

ZAGALLO (CZĘŚĆ 3)

Ostatnim trenerem na liście (do momentu zatrudnienia Tite) był powrót Zagallo, który był na swoich trzecich Mistrzostwach Świata w 1998 roku, na których reprezentacja Brazylii przegrała w finale z Francją. Nieco ponad dwa lata po Wicemistrzostwie Świata i po pracy w Portuguesie, trener wrócił trzeci i ostatni raz do Flamengo.

Fot. Zagallo jako trener Flamengo w finale Carioca w 2001 roku. Źródło: Hipólito Pereira / Agência O Globo

Jego powrót był już niezwykły: zwycięstwo 2:0 nad Vélez Sarsfield na stadionie Maracanã w Copa Mercosul w 2000 roku. Kibice Flamengo śpiewali "Ih, ih, ih, będziecie musieli mnie zaakceptować," nawiązując do słynnego zdania wypowiedzianego przez Zagallo po zwycięstwie w Copa América w 1997 roku. W ciągu około roku, szkoleniowiec nie zaliczył dobrej skuteczności, wynoszącej zaledwie 52% w 75 meczach, ale ponownie zdobył tytuły: zdobył Copa dos Campeões i Campeonato Carioca w 2001 roku, ten po niezapomnianym rzucie wolnym Dejana Petković’a (także zdobył Puchar Taça Guanabara w tym samym roku).

TITE

Ładowanie...

Fot. Tite prezentuje koszulkę Flamengo w Ninho do Urubu. Źródło: Marcelo Cortes/Flamengo

• Flamengo

• dodał: MentiX
• 11.10.2023; 15:15
• źródło: globoesporte.com
• foto: Twitter Flamengo