Flamengo.com.pl

Europejskie Flamengo. To jest wizerunek Flamengo na południowoamerykańskim rynku. Od początku startu Copa Libertadores, sąsiedzi obserwują piłkę nożną prezentowaną przez mistrza Campeão Continental 2019, zarówno ze względu na ich plan taktyczny, jak i indywidualne talenty.

Podczas gdy Ameryka ceni sobie grę Rubro-Negro, część kibiców narzeka na decyzje Rogério Ceni. "Éverton Ribeiro musi usiąść na ławce". "Arão nie jest obrońcą". "Nie Vitinho". "Bruno Henrique jest tak zły"... To tylko niektóre "zarzuty".

Dziennikarze tacy jak Chilijczyk Gonzalo Fouillioux i Argentyńczyk Pablo Carrozza zajęli pozycję w obronie piłki nożnej drużyny z Rio. Dla chilijskiego komentatora Foulliouxa "Flamengo to zespół, który mógłby grać w Lidze Mistrzów, ale gra w Libertadores". Dla Argentyńczyka Carroza "Flamengo to najlepsza drużyna na kontynencie, a kwartet ofensywny byłby starterem w każdym europejskim zespole". Mocne stwierdzenia, których wielu w Brazylii nie miałoby odwagi wygłosić.

Dzieje się tak dlatego, że własny fan Flamengo wydaje się dewaluować talent, taktyczną konstrukcję i ponowne "scalenie" zespołu, który utrzymuje się na szczycie od ponad dwóch lat, z 11 zdobytymi tytułami, wśród nich dwukrotne Campeonato Brasileiro i Copa Libertadores. Wrażenie jest takie, że błąd jest nie do przyjęcia, a akceptowalnym minimum jest zdobycie wszystkich możliwych tytułów.

Ważny punkt w tej równowadze wydaje się oczywisty, drużyna trenera Rogério Ceniego to nie ta Jorge Jesusa. Istnieją różne etapy myślenia o grze i praktycznie nie ma podobieństwa między tymi systemami.

Nawet gdy piłka jest na aucie, co obaj robią z linią 3 obrońców? Każdy z nich robi to inaczej. Z Jorge Jesusem, William Arão wszedłby pomiędzy obrońców, których umieścił na flankach, Rodrigo Caio po prawej i Pablo Marím po lewej.

Z Rogério Cenim, linia 3 jest utworzona z Williama Arão po prawej stronie, Rodrigo Caio po wewnętrznej i Filipe Luísa po lewej, pozwalając Mauricio Isli być prawie prawoskrzydłowym.

Ofensywna konstrukcja zespołu trenera Rogério Ceniego jest bardzo podobna do tego, co Guardiola robi w Manchesterze City czy Tite w reprezentacji Brazylii. Plan taktyczny i system, który faworyzuje talent, chce posiadania piłki i cały czas próbuje zdobyć gola, ale który opiera się na indywidualnościach w ostatniej, trzeciej części boiska, a nie na koneksjach.

Czy to najlepszy sposób na grę na świecie? Czy to jest najgorsze? Istnieje kilka sposobów gry w piłkę nożną i nie ma magicznej formuły.

Jest jednak kluczowy punkt w krytyce pracy trenera Rogério Ceniego we Flamengo. Drużyna ma odległe bloki między obroną, a atakiem, co ułatwia grę z kontrataku lub przejścia przeciwnika przez linię obrony. Sprawia to wrażenie kruchego zespołu, który często oferuje przestrzeń między swoimi sektorami. Poza tym wszelka krytyka brzmi jak przesada.

Jakość graczy z linii obronnej Flamengo ma być przedmiotem zazdrości. Diego Alves, Mauricio Isla, Rodrigo Caio, Filipe Luís, Thiago Maia, Diego, Éverton Ribeiro, Giorgian De Arrascaeta, Bruno Henrique, Gabriel Barbosa, Pedro... są to zawodnicy, którzy byli, lub są powoływani do swoich narodowych reprezentacji.

Tęskniłeś za Gérsonem na tej liście? Termometr pomocniczy, najbardziej regularny zawodnik, który dyktuje tempo gry... ale nie został jeszcze powołany na oficjalny mecz w reprezentacji. Indywidualny talent oferuje szereg cech, co jest rzadkością na scenie południowoamerykańskiej.

Gdyby jeszcze żył, Nelson Rodrigues opisałby reakcję tłumu jako kompleks kundla: "Brazylijczyk to wywrócony do góry nogami Narcyz, który pluje na swój wizerunek". - powiedziałby pisarz. Zachwyt zagranicy dla piłki nożnej, jaki prezentuje Flamengo, jest prawdziwym uznaniem.